Realizacja Konwencji

• Akty prawa międzynarodowego i dokumenty doktrynalne

Tekst Konwencji został przyjęty na 17 sesji Konferencji Generalnej UNESCO w 1972 r. w Paryżu. Po ratyfikowaniu jej przez 20 państw Konwencja weszła w życie w 1975 r. Pierwsza sesja Komitetu światowego dziedzictwa miała miejsce w Paryżu w 1977 r. Komitet rozpoczął wówczas tworzenie listy światowego dziedzictwa. Wpisu 12 pierwszych obiektów, w tym dwóch z Polski - zespołu staromiejskiego Krakowa i Kopalni Soli w Wieliczce - dokonano na II sesji w Waszyngtonie w 1978 roku. Polska złożyła dokument ratyfikacyjny 29 czerwca 1976 r. Polski tekst Konwencji został opublikowany w dzienniku Ustaw nr 32 z 30 września 1976 r., poz. 190.

Przepisy wykonawcze do Konwencji zawiera wciąż uaktualniany dokument pn. "Wytyczne operacyjne dla realizacji Konwencji światowego dziedzictwa". W dokumencie przedstawione są obowiązujące kryteria i warunki wpisu, założenia ochrony obiektów światowego dziedzictwa, formularze wniosku o wpis i zasady obowiązujące przy stosowaniu Emblematu Światowego Dziedzictwa.